Teşekkürler Öğretmenim Şiiri - Derya Akgün

2005 YILI İLÇE MİLLİ EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ “BİR ZAMANLAR BEN DE ÖĞRENCİYDİM” KONULU “ÖYKÜ” YARIŞMASI ÜÇÜNCÜSÜ

TEŞEKKÜRLER ÖĞRETMENİM

Bazıları şehirlerin kokuları olduğuna inanır; bazıları ise tadı. Bazıları şehirleri kadınlara benzetir; bazıları ise çocuklara…Bense şehirlerin bir rengi olduğuna inanırım.

Burdur pembedir bence, pespembe…Babacığımın bana bayramlarda aldığı pamuk şekerinin tadında şeker pembe. Burdur denince aklıma çocukluğum gelir, ilkokula başlayışım, ilkokulum gelir. Adı gibi bir okul:” Şeker İlkokulu”

Bingöl siyahtır bana göre…Üstelik nerdeyse dokuz ay kalkmayan karına, tabiatın beyazlığına inat…Belki de terörün kol gezdiği o yıllarda insanların gülememesindendir bu siyahlık. Zordur Bingöl’de öğrenci olmak. Okul vardır belki; ancak öğretmen yok denecek kadar az. Bir öğretmen, gerektiğinde o okulun hem müdürü olur, hem matematik, hem Türkçe, hem müzik öğretmeni…

Bingöl’de zordur çocuk olmak. Hele hele de polis çocuğu olmak. Oynayamazsınız dışarıda gönlünüzce.Terörün gölgesinde geçer çocukluğunuz.Babanızın akşam eve dönebilmesi tek eğlenceniz, yegane mutluluğunuz.Belki de bundan dolayıdır çocuk yüreğimin buz kesişi, Bingöl’ün kar beyazına inat siyah oluşu.

Zonguldak gridir bence…Bingöl dönüşü büyük şehre uyum sağlayamayışımdandır belki. Belki de yeni girdiğim bu ortama yabancı kalışımdan, içe dönük ve çekingen olmamdandır.Belki de fark edilmek, önemsenmek, kabul görmek isteyip de bir türlü kabuğumu kıramamamdandır kim bilir.

Onu işti bu grilikler içinde tanıdım. O koyu gri şehirde pek çok gri insan içinde farklı bir renk olarak girdi hayatıma. Ufacık tefecik, esmer, şirin bir kadındı edebiyat öğretmenim. Munis bir tavrı, insana huzur veren yumuşacık bir ses tonu vardı.

Alanında çok iddialı ama bir o kadar da mütevazı. Hem kendinden çok emin, hem de son derece mülayim.Hem sınıfta tam bir otorite, hem de arkadaş kadar yakın. Onu ilk böyle sevdim.Onun dersine bu yüzden severek girdim. Sevdikçe daha çok çalıştım, çalıştıkça daha çok sevdim

O da sevmişti beni. Bir gün çok hastalandım. Okula gidememiştim.Canım öğretmenim, sınıfta beni göremeyince arkadaşlara sormuş:”Bugün sınıfın gülü yok mu? ” Ertesi gün bu sözleri duyduğumda ne denli sevindiğimi anlatamam. Bu bir cümle ile adeta dünyalar benim olmuştu. Biri artık beni fark etmişti, önemsemişti.
Sonraki günler daha da güzeldi.Sevgili öğretmenim benim edebiyata karşı olan ilgime kayıtsız kalmadı. Bana koca koca ansiklopediler, antolojiler taşıdı. Benimle birebir ilgilendi. O tüm griliklerin içinde bir ışıltı oldu benim için.

O bana güveniyor ve destekliyordu. Benden çok bana inanıyordu. Onun güvenini boşa çıkarmamalıydım, daha da iyi olmalıydım. “Sen önemlisin, başarabilirsin! ” diyen bu kocaman yürekli, güzel insanın inancını boşa çıkarmamalıydım.

O bana inanmıştı, o inandığı için ben de inandım.
O beni önemsedi ben de kendimi önemsedim.
O beni yürekten sevdi, ben de bu gri şehri tüm griliğine rağmen sevmeyi öğrendim…

Onunla tanıştığımızdan beri 14 yıl geçti. Şu an ben de bir öğretmenim. Sevgili öğretmenimle branşlarımız aynı. Ben de onun gibi iyi bir öğretmen olmaya çalışıyorum. Ve en güzeli de onunla aynı okulda yan yana, omuz omza görev yapıyoruz. Geleceğin öğretmenlerini, doktorlarını vs…yetiştirmek için, hayatını, yaşadığı şehri pespembe görsünler diye Aliler, Ayşeler, Hasanlar için bir birimize güç veriyoruz.Öğretmenim şimdi çok iyi bir dostum, meslektaşım oldu.

Geçmişe dönüp her baktığım da bana hayatın güzel renklerini görmemi sağlayan öğretmenime neler borçlu olduğumu bir kez daha görüyorum.

Teşekkürler öğretmenim; beni FARK ETTİĞİN İÇİN
Teşekkürler öğretmenim; beni SEVDİĞİN İÇİN
Teşekkürler öğretmenim; bana GÜVENDİĞİN İÇİN
Teşekkürler öğretmenim; ÖĞRETMENLİĞİN GÜZELLİĞİNİ BANA GÖSTERDİĞİNİ İÇİN

DERYA AKGÜN
CUMHURİYET İLKÖĞRETİM OKULU TÜRKÇE ÖĞRETMENİ