Teşekkür Ederim Verene, Canlar

Emri bil ma’ruf nehyi anil münker
Bana vazîfeyi vermiş yaratan
Rızk endişesiyle yokuşa düze
Tırmanmam, önüme sermiş Yaratan

Unuttu avcılar şahini baz’ ı
Çiftelerin arpacığında sızı
Mü’minler unuttu baharı yazı
Kışlara da rahmet germiş Yaratan

“İş ehlinden alındığı zamanda,
Dîn düşmanı otururmuş dümende”
Umutların bağlandığı gümânda
“Umutsuz kâfire” vurmuş Yaratan

Dünyada düşmansız yalnız, hayvandır
Akılsız idraksiz yaşayan candır
Eşrefi mahlûkat sade insandır
Nesimi’ye deri sormuş Yaratan

De bana aşığım vazîyet nasıl?
İster çekip kopar, istersen asıl
Müjde veriyor mu cedid-i nesil?
Meydan-ı imtihan kurmuş Yaratan

Teşekkür ederim verene canlar
Hâli ahvâlimi görene canlar
Sünnet meclisinde Kur’ân-a canlar
Sevdiği kulunu yormuş Yaratan

Türlü ni’metleri bize hediye
Cennet sâlih kullarla dolsun diye
İcâzı; Yüz Yirmi Dört Bin Nebî’ye
Verip de bize göndermiş Yaratan

İlâhi düstûrda İSLÂMİ sâim
Mükâfat, mücâzat bu babda kaim
Duâm dû âlemde eylesin nâîm
Müstakimde kula yarmış Yaratan