Teşekkür ederim. Şiiri - Kenan Şekeroğlu

Neden?
Diyerek dilime çaldığım adın ve adım.
Darmadağınık akşamlarımda, hani bizden, anılardan, çekerek aldığım seni gözlerimin önüne, tam ben "hani biz...." diyecekken, süzülüyor dudaklarımdan kırık kalbim.

Yıkıntılar arasında uyanıyorum.
Bakıyorum etrafıma, yoksun.
Sonra uzanıyorum yine yatağıma anılarınla, bizle.

Meğer ne kadar karanlıkmış günlerim sen kapatınca kapılarını.
Meğer ne kadar da acıymış mücadele etmek silinirken yüzün hüzünlü gözlerimden.
Unutulmayı göze alamıyorken üstelik.

Sonra yine uyanıyorum ertesi günde, usulca geçiyor günlerim kocaman adımlarıyla.

Buluveriyorum kendimi avazım çıktığınca bağırırken isyancılarla, İstanbul'un her köşesindeki gezi mitinglerinde.

Şimdi soruyorsundur belki bunları niye anlatıyorsun bana diye.

Acılarım oldu şüphesiz tüm ayrılıkları yaşayanlar gibi.

Öğreniyorum bende, kabulleniyorum artık bu yüreği.

Kabulleniyorum varoluşumu, nedenleri ve seni.

Simdi karşımda sana geç kaldığım ilk kavuşma yeri, Sirkeci Tren Garı.

Bir kaldırımın üzerindeyim gecenin ayazında, elimde bir kadeh şarap ile sana ve eşsiz hatıralarımıza şerefe kaldırıyorum bu aralar.

Sana da iyi uykular!

Ha az kalsın unutuyordum; Hayat, senin de ALACAĞIN OLSUN!...