Teşekkür Ederim Şiiri - Erhan Coşar

Onca kargaşanın ortasında,
Onca yaşam denen hengamenin içinde.
Zaman su gibi akıp giderken avuçlarımın içinde.
Denize amors durup öylece gökyüzüne baktım.
Orada bir yerde asılı sesin.
Yankılanıyor olmalı evrenin bir yerinde.
Kokun sürükleniyor olmalı hâlâ rüzgarla bir.
Karışacağız bir gün mutlaka birbirimize.
Adına kavuşmak denmesede...

Yazlar geçecek, kışlar geçecek.
Kuşlar göçecek terkedecek güzleri.
Açığa çıkacak bir bir evrenin gizleri.
Doğruya da yanlışa da açılacak insanların gözleri.
Adına pişmanlık denecek yaşanmayan bütün hislerin.

Ben ki savundum seni dünyaya karşı, kendime karşı.
Tutulacak hiç bir haklı tarafın yoktu oysa.
Evrenin bütün zillerini çalmak isterdim
ve haykırmak.
Heeyy !
Ben geldim !
Kendime geldim !
Devrettim bütün sancılarımı.
Hamdım piştim geldim.
Hemde nasıl bir ateşte piştim geldim.

Çok sancılı bir evreydi ama
çocuktum beni büyüttün.
Teşekkür ederim sana.

ERHAN COŞAR