Tesbihi Düşürmez Elinden

Ne kehribar ne damla;
Sıradan naylon otuz üç parça...
Ama ona değerlidir,
Sabahtan akşama çektiğidir...

Kendine onu namus edinmiş,
Geceleri bile uyurken masaya bırakmaz;
Gözünü açtığında illaki çekermiş...

Bazı zamanlar kendi taşımasada;
Annesi taşırmış sorduğunda hemen;
Eline uzatırmış...
Hastada olsa tesbihsiz durmaz;
Onu yanından ayırmaz;
Aklına düştüğünde illaki çekermiş...

Arabası yok ki taksın vitesine,
Her gün takım elbise giymez ki;
Görünsün şöyle efece, reisce...
Nereye gitse tesbihi sürükler;
Bırakmaz hiçbir yere hiçbir kimseye;
Boşa düşmez illaki çekermiş...