Çok gördüm üzerine kar yağan bahar dallarını
Şaşırdım görünce karın altında çiçek tarlalarını
Kardelenler bile
Enkazdan çıkan depremzedelerce
Tonlarca karın altından
Güneşi gördüğünde
Solacağını bildiği halde
Korkusuzca uzatırlarken başlarını
Çatmadan kaşlarını gerine gerine
Güler yüzle güne
Gel de bak şu çiçeğin yaptığı işe
Kıvrılıp kendi kucağına
Orada tespih böceği gibi büzüşeceğine
Çıksana şöyle güneşe
Bırak seni sarsın sarmalasın
Isıtsın yüreğini
Çözülsün buzların
Gelsin yüzüne renk
Ruhuna ahenk
Gönlüne neşe
Durma gölgede üşütürsün
Görülmemiş böylesi
Çözemedim inan ki
Söylesene
Sen hangi türsün
Kayıt Tarihi : 14.7.2014 11:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çıkmasın öyle meydana bence... Tekinsiz dünyada kıvrılsın kendi kucağına...
Düşündüren, iç açan bir şiirdi yine... Kutlarım İnci Hanım...
TÜM YORUMLAR (3)