Bir çift kestane rengi göz
Hap/solmuş camdan gözlüğe
Bakışlar yorgun ve mahzun
Hüzün çökmüş endamıyla kirpiğine
Eline almış çelikten bir şiş
El örgüsüne dalmış yine
Sabırdan halkalar peş/peşe
Desen veriyor ipliğe
Küçülmüş mercan gözbebeği
Pür/dikkat önündeki desene
Sordum nedir gözün nurun döktüğün
Dedi sorma tespihime kese
Dedim tespih değil mi sabır taşı
Ne gerek var koymaya onu keseye
Dedi maksat gözün yormak
Tespihe kese bahane
Yandı yüreğim ta derinden
Bir/şeyler koptu içimde
Ben bakmaya doyamam
O inadına eza ediyor gözlerine
Tespih olup gelsek mi dile
Benim için değer mi yeter bu çile
Akmasın gözün nuru
Sabrın sonu selamet beni sakla yüreğinde
Y.Tarihi 15/16-07-04
Salih Özalaşan
Kayıt Tarihi : 20.7.2004 20:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!