Tesbih Şiiri - Volkan Bingöl

Mutluluğun aslı hüzün..
Acının göz yaşları
Yanaklarından sızıp
Diline kadar inen
Aldırma tuzlu oluşuna
Umuttur mutluluğu içinde gizleyen
Ferahlatır akan yaşlar
Açığa çıkarır ve hafifletir
Büyümeyen bir çocuğun
Uçan balonuna benzer
Zamansız patlasada
Tekrar tekrar oluşup uçabilen...

Hüznün aslı geceler..
Hayatları temsil eden
Onlarca yıldızın kaydığı
Boyutların sıkışıp karıştığı
Tahrip gücü yüksek gerçekler
Şarapnel parçaları
Açığa cıkmış ve saplanmış
Kalıcı silinmeyen izler
Bu sana verilen derstir
Sonunda geçeceksin sınavlarından
Birer birer...

Gecelerin aslı hayaller..
Düşlerinin peşinden giden
Kaderine patika yollarda şekil verenler
Biraz fırtınalıdır
Kestirme sanıp daldığın denizler
Sığınılacak bir liman yoktur
Millat öncesindedir tarihler
Boğulacak ve yok olacaksın
Dümeni en son sen bırakacaksın
Dik tut başını
Buna hayatın kuralı derler...

Hayallerin aslı sonsuzluk..
Sonu olamadığını sandığın yolların
Uçuruma dayandığında anlayacaksın
Olmak veya olmamak adına
Genç cesaretin atacak kendini boşluğa
Alacaksın istediğini
Mükafatlandırılacak sın
Ödedinya bedelini
Aç avuçlarını kaldır ellerini semaya
Gördün mü?
İşte ölümsüzlük orada...