Tesadüflerden Teessüfler

Kendi kendine konuştuğumuzdur uykularımızda

Ve hiçbir şey hatırlayamadığımızdır;

Sır kalsın diye beklettiğimiz,

oflayıp puflayıp

çıkmasından korktuğumuz

ergenlik sivilceleridir tesadüfler.

Bazen de çok bilindik bir kapı zilidir

akşam saatlerinde baba kokan.

Bir salıncakta sallanmaktır bazen

ve salladığına inanılan kişidir bizi üstünde tutan

ve düştüğümüzün halidir desek

tesadüflerden teessüfler

ne kadar yalan.

Arka bahçeye kaçan, alınmayan bir toptur zaman

Ve kimi zaman

Bir duvardır geçilmesi gereken an.

“Biraz öteye git de tozunu alayım”lardır

Bir bayram temizliğidir

ya da ak pak giyilen temizlerdir

ve beraberinde

Sırasıyla öpülen ellerden en güzelidir

en muzur, en güzel öptüğün.

“ Kocaman olmuş oğlunuz ”dur fazlasıyla hak ettiğin

Mucizeler.

Bir çiçekle saklanıp beklemelerdir

cama atılan ufak bir taşın ardından

ve o taştır inan her dönüşünde sana,

senin ne kadar sevdiğini anlatan.

sonrasında “gel ve al sıkıysa” diye buruk korkutmalardır

belli ki, sorulmaya ihtiyaç duyulan hal ve hatır.

Parmaklarının üzerinde yükselip de daha önceleri

Göremediğimiz şeyleri görmeye çalışmaktır yaşam

Yaşam koşup gidebilmektir

patlak bir topun ardından hiç yılmadan.

Yazdıkça yazılabilir daha neler neler, satır satır

Yaşam bir mucittir, bir çocuktur; büyümeye yatır.

(2004-11-27 İstanbul)