Tesadüfi Visal Şiiri - Alperen Yılmaz

Yıllar sonra karşılaşan bir bakış
Bütün yeminleri bozdurabilir.
Elveda sözüyle başlayan çöküş
O anda hayattan bezdirebilir.

Yürekte gömülü hisler uyanır.
Hatıralar kırmızıya boyanır.
Mazinin yarası kalbe dayanır.
Tüm yaralarını azdırabilir.

Bastırılan ne varsa, varır kalbe.
Düşündükçe ıstırap verir kalbe.
İki nefes pişmanlık vurur kalbe,
İki damla hüzün sızdırabilir.

Bin sitemle yüreğinden sildiğin,
Güç kıyamet üstesinden geldiğin,
Adını cefaya nişan bildiğin;
Sana mezarını kazdırabilir.

Adına desen de "düşman canımla"
Ansan da infial dolu tanımla;
Alımlı, çalımlı bir salınımla
Tekrar baş köşeye yazdırabilir.

Ömrünü tüketip sevdası ile,
Tam son buldu derken çektiğin çile;
Belli belirsiz bir gülüşü bile
Umudun üstünü çizdirebilir.

Nisyan barındırmaz âşık lisanı.
Yârin yüzü sersem eder insanı.
İşvesiyle sönümleyip isyanı,
Sahtekâr sularda yüzdürebilir.

Gözüne bakana kadardır mazi;
Ağzını açınca silinir izi.
Ayrılığa düşman efsunlu sözü
Gururu yerlerde ezdirebilir.

Yakıcı busesi lavda bulunmaz.
Tebessümü cennet midir bilinmez.
Güzelliği övgülerle bölünmez;
Maazallah onu kızdırabilir.

Yüz asışı kış getirir baharda.
Zuhur eder camlardaki buharda.
İstese bir damla suda boğar da...
İsterse sırrını çözdürebilir.

Taş olsaydı kırılırdı dirayet.
Beklenilen önkoşulsuz riayet.
Ellerine teslim olursan şayet
Bir ihtimal derdi süzdürebilir.

Dilediği kadar reva gördüğü,
Sevenlerin başlarına ördüğü,
Tabii kendisinin hüküm sürdüğü,
Süslü masallarda gezdirebilir.