Tesadüfen... Şiiri - Mecit Aktürk

"Tesadüfen" var olmuş, sözde, herşey, hiç yoktan
Yer, gök, hava, su, deniz; tesadüftür diyor kör!
"Kâr" Hakk'kı inkâr olmuş, sınır aşılmış çoktan
Sorsalar kedi deriz; oysa insandır nankör!

*
Hadsizlik olsa da hak, birazcık insaf lütfen
Yaprak dahi titremez dalında tesâdüfen.
Âr et, inkârı bırak! "Yaradan var" diyor fen
Öz birikmez arının, balında tesâdüfen.

Mâdem, "tesâdüf" denen kâinâta hükümdar
Dam üstüne ahtapot konsa ya tesâdüfen.
Mâdem, tesâdüf denen herşeye bir hâkim var
Yaz günü kırlarda ot donsa ya tesâdüfen.

Olsa ya süt kırmızı, gül dikensiz, kan beyaz.
Ekmeden, başak dâne dolsa ya tesâdüfen.
Çalsa ya el değmeden, saksafon, piyano, saz.
Ya da güneş âniden solsa ya tesâdüfen.

Hamiline açık çek ve herkese tam ölçek!
Denizde ayva çiçek; açsa ya tesâdüfen!
"Böyle hayat zor" deyip, "evim bana dar" deyip,
Kaplumbağa pırrr deyip uçsa ya tesâdüfen!

Onca gezegen mûkim, bunlara yön veren kim?
Yörüngesinden milim sapsa ya tesâdüfen!
Yunus balıkları sal, karıncalar Taç Mahal
Karasinek bir kez bal yapsa ya tesâdüfen!

Pirinç tarlasında muz, ağaçta kavun, karpuz
Saksılarda şeker, tuz; bitse ya, tesâdüfen!
Şerbet olsun ağudan, boynuz çıksın kuğudan
Güneş bir kez doğudan batsa ya tesâdüfen!

Olmaz olan ne varsa, olsun bir kez âniden;
Koltuk altında "ağız", "kalp" kolda tesâdüfen.
Azrâil uzak kalsın insan denen fâniden
Yosun bitsin, kök salsın sarp yolda tesâdüfen

Gönül gözü ile bak, ayrılsın karadan ak!
Aşçısız boş bir tabak dolar mı tesâdüfen?
Her yerde O'ndan izler, her iz bir sırrı gizler
"Kûn" demese benizler solar mı tesâdüfen.

Farzedin ben değildim kalemdi şiir yazan
Harf, hece, kelimeler...cem oldu; tesâdüfen!
Saçmalama demeyin; olmayın oyun bozan
Abes ile iştigal tam oldu tesâdüfen!..