Neden nasıl diye sorduğunda;
sana cevap vermeyecek bir dünyayla karşı karşıyasın.
Sen gizlice ağlarken kadın;
hangi kelime güzeldir?
Hangi sesler?
ve sevdiklerinin o hissi samimiyetinde
hangi yapmacıkların farkındasın?
Öldüğünde hatırlanacak bir gülümseme dahi bırakmaz,
hayat dudaklarında...
Tüm hüzünlerin...
Tüm damlalar...
İşte tüm acıların akar...
akar gider...
bunu hala anlamaz mısın?
Ellerin sallanacak yanında
ve dudakların öptüğü hangi dudakları unutabilir?
İnsan dediğin bir dolu itiş kakış
az biraz mutluluk ve çokça üzüntüden ibarettir...
Tamamen fiziki bir tesadüf seninki...
ve kelimeleri henüz yanyana kurmaktan vazgeçmez ağzın..
Oysaki senin cümlelerini beğenmeyecekler...
ve mutluluğunun yanında yürüyecek sinsice acıların...
Acılar hep yürür yanımızda...
İşte bak, orada, burada, şurada...
bak işte bak hepsi tam senin yanında!
Ama belki bir gün sen uyurken,
bu güneş gerçekten doğacak...
gerçekten ısıtacak seni belkide...
Düşünme...
Biliyorum...
Sen, gerçeklerin...
Sen,
senin, benim, kelimelerin...
Sen
herşeyin farkındasın...
Biliyorum...
Hala anlamaz mısın...
Kayıt Tarihi : 14.10.2012 12:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!