Tesadüf Olmayan Tesadüf Üzerine

Tevâfuk

Her zerrede bir sır, her nakışta bir anlam saklı,
Latîfâne bir uyum, gönüllerde huzur, kalplerde aşkla.
Evrenin engin yüzünde, ince ince dokunmuş iplikler,
Rastlantı mı sandın, yoksa aşk ile işlenmiş desenler?

Hiçbir şey başıboş değil, hiçbir yıldız orada gelişigüzel,
Her bir dalga O’nun emriyle, her bir yaprak O’nun izniyle.
Tabiatın kanunları değil, O’nun kudretinin dili,
Gizli bir bilgelik saklıdır her zerrede, her nefeste, her saniyede.

Bütünler ve parçalar, hikmetle örülmüş bir nazmın satırları,
Her biri birer ayet, her biri birer sır.
Allah dilemeden bir yaprak düşmez, bir yürek çarpmaz,
Kâinatın kalbi O’nunla atar, O’nunla var olur, O’nunla yaşar.

Bilim ne derse desin, her keşifte O’nun izini bulur,
Her yasalarda, her dengede O’nun kudreti okunur.
Tesâdüf yoktur, çünkü tevâfuk vardır;
Bir perde arkasında parlayan, gizli ve yüce bir nur vardır.

O, Sultân-ı Kâinât, her şeyin sahibi, her şeyin anahtarı,
Birlik ve uyumun kaynağı, varlığın hakîkati.
En küçük zerreden en büyük kainata dek,
Her şey O’nun iradesinde, her şey O’nun sevgisinde tek.

Kur’ân-ı Kerim’de, yüce sözlerle bildirilmiş bu hakîkat,
Tevâfukun esrarı, ilahi rahmetin bir nişanesi.
Gönüller ona açılır, gözler o güzelliği görür,
Ve anlar ki hiçbir şey tesâdüf değil, her şey O’nun sonsuz sevgiyle ördüğü bir cümbüştür.