Tesadüf Şiiri - Yaşar Saim Aslan

Ah Dostum! Ne işin var burada, nereden çıktın?
İçine mi doğdu da oradan buraya bana baktın.

Sorma, farkında değilim burada ne yaptığımdan
O tarafa gelmezdim haberim olsaydı baktığından.
Akşam gelirken hanım alıver dedi iki ekmek
Bilirsin yiyemeyiz bir ekmeksiz sade yemek.

Peki sen ne yapıyorsun burada ne arıyorsun?
Hem Radar misali gözlerinle etrafı tarıyorsun.
Bir haber aldım okumak için gazete bakıyorum
O sebepledir etrafı inceden inceden tarıyorum.

O zaman anlayalım, sen ben bir planla buradayız
Hedefimiz var ve isteyerek, bilerek bir aradayız
Kimse bizi tesadüfen buluşturmadı iterek, kakarak
Ne yapıyorsak irademizle buradayız, görüp bakarak.

Şunu bil ki; iki tuğla kendinden üst üste gelmez
Kutuplarda üzüm yetişmez, penguen çölü sevmez.
Molekülü atomun içine koyamazsın mikroyu makroya,
Gün ayı geçemez, ay yol bulamaz güneşten arkaya.

Anla ki; hiçbir şey öylesine buluşup oluşmamıştır,
Bu evrene bilmem nereden akışıp, doluşmamıştır.
Madde, içinde ve dışında kendine hükümran olamaz.
Hiçbir şey tesadüfen değildir, öylesine bulunamaz.

Hem, tesadüfün tesadüfle tesadüfen karşılaştığını,
Düşünsene tesadüfün tesadüfle tesadüfen anlaştığını…