Tesadüf? Şiiri - Murat Ergün Yetişkin

O kadar yalnızdı ki duygularım,

Nerede bir ses duysalar koşup giderlerdi,

Belki sen de ordasındır diye...

Çok zaman geçti aslında,

İçimde değişmesede yalnızlıktan bunalan duygular

Sende hala biraz ben kaldımı acaba?

Çok isterken yine gözlerinde kaybolmayı

Baktım yoldan geçen duygularımın kahramanı karşımda

Yanaşamadım ilk, etrafımda koşan koşana...

Sormuşsun ya beni, bu yeterdi bana

hani unutmamışsınya adımı hani aklına gelmişim ya bir daha

Daha ne isterim ki,yar çok sağol eyvallah!

Ve aranırken sokaklarda deli divane

İşte uzak olsada tam orda,yeşil caminin karşısında

Elinde telefonuyla

Düz saçları akarken omuzlarından sırtına,

Merhaba,

Merhabaların egemenliğinde bir kaç dize

Aslında artık burada olsamda,yinede yıllar sonra aşk uzak bana

Sanki gözlerinde yok artık,olmuşuz AŞK-ı muamma...

Ve sorduğun her soruya sessizce cevap verirken titreyen dizlerime dayanarak

Aklımda; tam orda sarılmak var, beyaz gülü sana ilk uzattığım an gibi,

Sen hatırlasanda hatırlamasanda en ön sırada hatta 26 şubatta...

Pekilerle biten bir şiir misali noktalar dizilirken

Ki ne zaman aşka dair cümle kurmaya çalışsam sıraya giren tüm noktalar

Yine uzun yıllar görünüyor umutsuzluğuma..

Dönüp tüm yaşananlara sırtını, gülümseyen gözlerini kazıyarak zihnime hatta

Gittiğini hatırlıyorum....Bu da yeter bazı şeyleri anlamama....

Belki bir tesadüf olur da,

Karşılasırsak İstanbul’un kalabalık sokaklarında

Daha sıkı tutarsın ellerimi,

Belki de hiç bırakmazsın bir daha...