Tesadüf 3 Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ne zaman geçsem kapınızın önünden
ayaklarım yerde başım balkonunuzda
öylesine uzardım
her defasında yoktun
zaten var mıydın ki
azizliği mi hayallerimin
çok uzun zaman oldu
birden aklıma geliverdin

hatırlıyorum ufak tefektin
çıtı pıtı
elimi sürsem saçlarına
kaybolacak
uçacak gibiydin avuçlarımdan
bir tüy gibi

senin rengin maviydi gözlerinin karasına inat
mavi inci küpeler takardın kulaklarına
bazen yanakların al al olurdu
sesiz duruşunun altında
ateşli bir hastalık sezerdim
sâri
korkmalı mıydım
üstüme yürüseydi bir bölük süvari
tutsak alıp seni götürmek isterlerken
alamazdı ki seni kimse elimden
ama var mıydın ki

sessizliğinde patlayan bir şeyler vardı
fitilin gözlerinde
zaman zaman patlardı
menekşe kokulum
peki nerden kalmış bu lila
bu üstüme sinen kokun
birden aklıma geliverdin

yoksa azizliği miydi hayallerimin var mıydın
kitaba el basarım
en güzel kızıydın mahallenin
akşam üstleri iş dönüşü
her dönemeçte çıkman karşıma
tesadüf müydü

14/Nisan/2010/perşembe