Hayat,garip tesadüflerle dolu.Kimi zaman acı veriyor insana,kimi zaman buruk bir tat bırakıyor,kimi zaman ise hayatın anlamını değiştirecek kadar mutlu ediyor...Elbette ki; bu tesadüflerin ortaya çıkış şeklini belirlemek, elimizde değildir.Bana sorsalar,neyin tesadüf olmasını istersin diye; cevap veremem belki de.Belki de, en olası şey aklıma gelmez, tesadüf adına...en çok gerçekleşmesini istediğim şeyi düşünemem.
Hiçbir tesadüfün olmasını istemiyorum
aslında.Ayaklarım nereye hükmederse,beynimide o yana uyarlıyorum acı çekmemek için belkide..Yalnız kalmak için kaçtığım her kuytu köşede,acı bir tesadüfle karşı karşıya kalmak istemiyorum..Tesadüflerin, beni değil benim tesadüfleri oyalamam lazım artık..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta