Tesadüf Şiiri - Gürcan Günay

Hep bu buruk tesadüfler yıkar beni
Görür gözlerim, o an kahrolurum
Yıllarca hamal gibi sırtımda taşıdığım
O sevda yongası aşklarda ne bulurum?

Bir buruk tesadüfle görünce önümde
Alev alır içimde anılar, kavrulurum
Tam alışırken yokluğuna sevda çölümde
Rüzgarına kapılır yaprak yaprak savrulurum

Son bir tesadüf akşamı ölüm gelecek
Aralık bırakıp gittiğin kapıdan
Öldüğümü bir ben, bir Tanrı bilecek
Ölümüm bir an bile geçmeyecek aklından.