Tesadüf Şiiri - Sevnur Şaylan

Uzun zaman oldu değil mi? ...
Sen de farkettin mi?
Yıl olmuş bile...
Ne çabuk değil mi? ...
Yıl...
On iki ay...
Üç yüz altmış beş gün+on yedi gün...
Seni bilmem ama,bana çok uzun geldi bu süre...
Sanki...
Sanki,on çarpı (üç yüz altmış beş gün+on yedi gün) ...
Her zamanki gibi bir gündü işte...
Ben hızlı hızlı yürürken...
Sen...
Baktım...
Bir daha baktım...
Uzaktık birbirimize,
Ama ben -kahretsin ki-,
Senin tarafına yürüyordum,
Ve sen öylece bir köşede bekliyordun...
Aynı anda değdi gözlerimiz birbirimize,
Telaşlandık,
Başımızı eğdik...
Sen kaçsan,
Ben U dönüşü mü yapsam...
Bilemedik...
Oysa ikimiz de konuşmak istiyorduk...
O bir kaç adım uzaklıkta ne yapsam ki diye düşündüm,
Olmadı...
Geçip gittim önünden...
Ardıma dönmeyi o kadar çok istedim ki...
Ya da senin arkamdan gelmeni...
Özlemiştik...
O tesadüfün değerini bilemedik...
Zaten hep susmamış mıydık? ...
Diller susmaya mahkumdu da,
Gözler hiç haykırmıyor muydu birşeyleri? ...
Hep susmaya mahkum olmadık mı? ...
Hep başkalarından çekinmedik mi? ...
Ama bu defa...
Kimse yoktu...
Ve...
Ve o anı değerlendiremedik...
Pişman olsak da,
O bir an gelir mi sanki bir daha...