Tesadüf Şiiri - Sevda Sevgi Laloğlu

TESADÜF

Hayat tesadüf mü de dost tesadüfi olsun
Bir gazetenin elleri kalbe manşeti vursun
Sosyal olmanın ötesi bir incelikse yaşam
Hangi gazetede îlan dost haberi okunsun

Herkesin savrulduğu zamanlardan biriydi
Birbirine bağlı hem de kopanlar zinciriydi
Uysal olmanın atisi bir güncelikse düşem
Dostluğun devrilmesi çamlardan da iriydi

Sevgili can dostlarım hepinizi seviyorum
Ruhumla mesafeyi katlayarak yürüyorum
Sevda'nın en gerçekçi anlamıysa sorulan
Yarım yanık bir kalbi Sevgiyle sunuyorum

Tesadüf bulunanlar sanki bir kartonpiyer
Sevmeyi bilmeyenler nefretle öğün doyar
A sosyale yumruk atsak elimiz kapı duvar
Üstü kapalı dostluklar hep içerde büstiyer

Savrulan zamanların herkeste bir evri var
Zincir hakça olsaydı kopar mıydı kehribar
Günceliği tutmayan düşlerden nasıl tutar
Dostluğun eğrilmesi çağlardan da geriydi

Sevgili can dostlarım hepinizi seviyorum
Kahrımla yüzden fayı atlayarak kırıyorum
Sevda'nın çok ölçekli tanımıysa tek kalan
Kalbim tanık bir sevgiyi ölümle sınıyorum

Dosta tesirsiz sözler düşmanlarıma tefsir
Tesadüfüm diyenlere olamam ki müfessir
Dostun dosta ettiği de bu asırda bir taksir
Samîmiyet dirilmesi sağ baştan da ölüydü

Yüreğimin tefsirini tercüme etme dostum
Müfessir mîzacıma müesser ol'du kastım
Her taksirat affolur da ikiyüze çok kustum
Zanniyet görülmesi şeş beşten de beriydi ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]