Terzinin Şiiri Şiiri - Arife Kalender

Bir kumaşın ters yüzü ol dediler
rengin solgun, belirsiz olsun motifler
kumaşın tersi hayatın da tersidir
ölü ol, kırmızını görmesinler

dediler de aldırmadım, esnemeyen kumaştım
aldım makası, tersimi düze çevirdim, teyelledim maviyle
aşk giysilere sığar mı, gizli dikişler attım
içime bayramlık dikerken singer
dalgınlıkla iğneyi parmağıma batırdım

ruhumun kalıbını çıkarmıştım önceden
belki uymaz dedim yaşadığım gündüze
yırtmaç yaptım, soluk alsın beden
açtım dekolteyi günaha battım
papatya su içiyordu o sıra kumaşın ipliğinden

Farklı tezgâhların tarağından dökülen
kimi sade amerikan, acem kimisi
kimi basmadır, kimi kaşmir ya da pazen
kokundan, dokundan, duruşundan tanıdım
ölçtüm bedenimi, kendimi sana ayarladım

yanlış biçtiğimi anladım sonra
acemi bir terziydim o günler
giymediğim elbisedir gardıropta bekleyen
anılardan jüpon yaptım
içimi görmesinler

isli çıralar, fitilli lamba ışığında
biz değil miydik iki ruhu bir bebekle değişen
ne giysek yakışırdı alı al, sarısı sarı
ipek tendi giysiler

bedestende terziyim
değişti dokumalar, değişti desen
kumaşım belli, sözcüklerden yapılmışım
sesler ölçüp heceler biçiyorum
tıkır tıkır işliyor yüreğimde iğnelerle iplikler