Terzi! Şiiri - Büşra Öner Şairehanım

Leyl ışıkları sönmüş...
Gece çökmüş günüme...
Sol değirmenim dönmez olmuş
Tekliyor bir iki...
ve nihayetsiz yeller esiyor içimde...

Kaburgası kırılmış gönlümün,
sızısı beynimin en ücra köşesinde...
sıfır kadar güçlü
Lakin yalnızlıkla çarpıldığında bir o kadar vasıfsızdır benim dertlerim...

Sahi,
kimim?
kimlerleyim?
Ne yerim, ne içerim?
Ben bir "Tek" bilirim
Çokluklar içindeyim!
oysa haşa ve kella!
çokluklardan beriyim...

Ruhum kepçesiz kazan
kaynadıkça kaynıyor!
Sol değirmenim durmuş
emek ekmek istiyor...
Hasılı ben kim miyim?
durun hele söyleyim;
Dikiş tutmayanların vasıfsız terzisiyim.