Terzi Şiiri - Emine Sipahi

Ben bir terziyim.
Hayatıma girenlerin,söküklerini dikiyorum.
O kadar sökük ve yırtık var ki bu hayatta,
Nereye baksanız bi yırtık bir sökük ,
Görmemeniz mümkün değil
Her yerdeler..her yerde.

Sanki doğarken,
Annem elime bir kutu iğne tutuşturmuş ta,
Mecburmuşum gibi dikmeye.
Öyle yapmak istemiştir aslında,dik.
Öle söylemek istemiştir aslında,
Hadi ,hadi al eline iğneyi ipliği,yine dik.
Bana acımayanların bile,
Acıyan yerlerini,yırtıklarını dikmekle geçti ömrüm.
Hayatım boyunca bu böyle oldu.

Takdir edersiniz ki...
Bazen dikiş tutturmak zor oluyor.
Alıyorum elime makası,parçalar kesip yama yapıyorum.
Ama...inanın bana, hiç güzel durmuyor.
Çünkü.. eskisi gibi olmuyor.

Bir Terziyseniz eğer,
Hataları.. potluk yapan yerleri görebiliyorsunuz.
Her zaman elinize iyi bir kumaş geçmez.
Uğraşır..durursunuz.
Neresinden toplamaya çalışırsanız çalışın,
Hatalarla doludur.
Bir türlü dikiş tutturamazsınız.

Bazen de..nadir de olsa,
Elinize ipek bir kumaş geçer.
Sevdiğinizin saçlarında,parmaklarınız dolaşır gibi,
Ellerinizi o ipekten ayırmak istemezsiniz.

İpeği dikmek zordur.
Tıpkı...en sevdiklerinizin,yaralı kalbini dikmek gibi.
Özen ister,itina ister.
Hata kabul etmez.
Ödünüz patlar iğne izi kalacak diye.
Lekelenmesin diye,elinizden gelen gayreti gösterirsiniz.

Ne çok acı vardır bu hayatta,
Dikilecek...tamir edilecek...yamanacak.
Seni seviyorum diye..
Çekip gidenlerin ardında bıraktıkları,
O kalp yırtıklarını dikmek ,öle kolay değildir.
Herkesin harcı değildir , kalbine dikiş atmak.
Ama ben bir terziyim.
Dikmek zorundayım.

Sevdiklerimin, akrabalarımın,
Herkesin söküğünü, yırtığını, dikmek zorundayım.
İnanın bana..hayat bir terzi için çok zor.
Eğer,eğer sizde bir terziyseniz,dikmekten vazgeçin.
Hani derler ya..terzi kendi söküğünü dikemez diye,
Çünkü..çünkü ben çok yoruldum, yorgun bir terziyim.
Artık dikmek istemiyorum.
Sanırım bu mesleği ölünceye kadar bırakamayacağım.