Terzi Şiiri - Kaan Saygın

Kendi söküklerini dikmeye çalışan bir terzi vardı
Önce kendinden başlayacaktı
Aklını sökecekti
Yeniden ve yerinden bir nakış
ve kadın eli değmiş gibi olacaktı
Tutsun diye göle çaldığı maya
Akıllanacaktı
Diktikçe yamalı kumaş
Umut diye çıkmayacaktı artık yola
Umut iplik değildi elle tutulamaz
İğneden de geçmezdi
Yarın başlarım diyordu
Elbet başlarım yarın
Söktüğüm aklımın kayıp
Kalbimin kırık parçalarını dikmeye
Parçacıdan sipariş ettiği ipek kumaşın boyu kısaydı
Sular kesildi ertesi gün
Elektrikler hiç yoktu
Ampulün keşfinden önceydi
Bir yarın geldi sonra
İpek kumaş yerine boyu eni tam bir keten
Sular kireçliydi
Ama içilebiliyordu
Ama terzinin suya ihtiyacı da yoktu
Nerde yanıldım diye düşündü
O terziydi