Terzi Şiiri - Kadir Ünlü

İstemezdim,
Ne Ağalık ne Paşalık,
Ne de Saraylarda Krallık,
Başta;
Ozon tabakasını !
Sonra;
Evladını kaybetmiş ana babaların,
Ve;kavuşamamış aşıkların,
Yürek yaralarını dikerdim önce...

Kaldırırdım sınırları,
Getirirdim bir araya,
Savaşan ülkelerin iki yakasını,
Ağlayan çocuğun,
Uçuramadığı yırtık uçurtmasını,
Sürüsü dağılmış,çobanın abasını,
Köprü altında ki kimselerin,
Yırtık hayatlarını,
Sokaklarında,
Doymuş köpek ve kedilerin oynaştığı,
Pazar yerinde,
Omuzlarında heybeleri,
Yanlarında,
Allı yeşilli feraceli avratlarıyla,
Köylü adamların dolaştığı,
Sıcak evlerin bacalarında,
Kömür kokulu dumanların yayıldığı,
Odalarında kilimlerin dokunduğu
Ezanların şerefeden okunduğu,
Fırınlarından sıcak ekmek kokusu yayılan,
Küçük bir kasabada,bir köşede,
Dilemez terzi kendi söküğünü derler ama,
Fırsat bulursam, bu arada,
Kendi yürek yaramı da dikerdim
Ne çok isterdim,
Keşke bir;Terzi olsaydım...