Tertibime Şiiri - Murat Erbil

Dün gece efkarlıydı yine
Kolay kolay rastlamadığım
Asık çehresini çatmıştı
Yırtık botlarını bile bağlamaya
Dermanı yok gibiydi
Geçen bir ara
Derdini anlatmıştı bana
Yavuklusuyla arası açılmış
Her halde kafayı
Yine ona taktı
Bir ara yanlız bir köşeye çekildi
Mendilsiz ılık gözyaşlarını bıraktı
Her zaman helallaşır
Allah'a emanet ol derdi
O akşam çıkarken helallaşmadı
Kar yağarken saçlarına
Çantasını sırtladı
Ayın ondokuzuydu doğum günüydü
Hatırlatmak bile istemedim
Yolda ilerlerken sırtı bana dönüktü
Bir an suratını çevirdi
Bugün bu çanta bayağı ağır dedi
Ve sonra tebessümle güldü
Anlamıştı ne diyeceğimi
Çünkü ağırlık sırtında değil,kafasındaydı
Bunun ikimizde farkındaydık
Ve o kafayla gönüllü gönülsüz
Dağlara kayalıklara saptık

Saat tam yarımdı
Gecenin bir yarısı
Bir anda cehenneme döndü
Kurşunlar yağıyordu kar yerine
Her yanımız ateş
Kıyamet koptu yan mevzide
Yüreğimi koparan bir patlama
Murat diye bağırdım
Nefessiz koştum yanına
Ama ne fayda çok geçti
Murat'tan hiçbir eser yoktu
Bir benden medet uman
Kanlı kolundan başka
Paramparça olmuştu tertibim
Artık beraber kuracağımız
Hayellrimiz yok,yok be tertibim
Nasıl yaşanır sensiz
Yarın nasıl yaşarım

Ahh tertibim ahh
Ne kadar zor bilirmisin sen
Yarın ki doğacak güneşi
Sensiz izlemek
Ne kadar zor bilirmisin sen
Sabah ezanında kelime-i şehadet'i
Sensiz getirmek
Ne kadar zor bilirmisin sen
Yarım kalan şiirini tamamlamak
Ne kadar zor bilirmisin sen
Sevdalısına Murat öldü demek