Tertıary Şiiri - Mustafa Ocak

silik yüzlerini gömdüm zamanın
bir yerinden savrulup gelen
kırık algı yanılsamalarının
kapıları gözbebeklerimin içine
açıldı ve kapandı
telkinlerden bir sürgüyle

bir zamanlar ben de halk’tım
çoğul duyguların o görkemli
ve dirayetli gücüyle yaşadım
dilime tutsak bir serzenişte
ya da bir gökyüzü çiğnenişinde
uslandıkça yaşlandım

şimdi hiç eskimeyen bir başlangıçla
uykumda açılan kilitler gibi
hâlâ en eski acıdır
içimden kilitlediğim kendimi