Tersinmesel Sürekonum Şiiri - Akın Akça

Ansızın başlayan dalgalar yarar tüm gök kubbeyi;
Sonradan doğanın emekledikleri celsesi.

Bir Ay Işığı Sonatı ya bir Halk Türküsü;
Alır tüm dizginleri eline, ampül takar ebedi ine.

Kine gündoğumu, şafakta günbatımlarıdır;
Halay tüttürülüp uyku tulumlarında kumsalda.

Ama bir şen züppe, içinde zamanın ergitildiği;
Kule takar, arasız yükselmiş olan enstantanelere!

Ömrün sürdürülüşü var başucu yasalarında;
Bunun çentik yerlerinde, görünür onun örülüşü.

Baltalarında heceleri var kelimelerin ormanda.
Kürünüşü yeşilin, hiç de olmayacak sonun.

Güzel berraklıkları gelip erişecek sıcak şenliğin;
Tek ki başkasının esenliği de olsun hep yolun.

Çünkü, ama susuşu serçelerin; fakat sesi
güvercinlerin, sevinilesi o cıvıl ötüşü:

Senin hızmana doğadan bir anlam yükselişi;
Yüklediğin sandığın terane, güneşken aslında.

Öyle ki, görüntüleri arasında tabiat ananın;
Fazla da söze muhtaç, dövmeler, olamıyor.

Fakat görüntüleri yadsıyan bir sevgili,
Yine de kendi dediğine tezat bir şekle

bürünebiliyor. Ama sormuyor mu? Emu,
Uçamayan ancak sürünmeyi iteleyen de;

Bacaksız olan hacıyatmaz olabilir mi? -
İşte elektronlar ama. Nüvesinde o boşluğun,

Dolu bir entari, görebiliyorlar atom çekirdeğini.
Süredurumu nedir ki elektronun, hızı arttıkça

yavaşlayan kendisi ki konumu belirginleştikçe
ise belirsizleşen, onun yüksek varyasyon hızları:

Bu yüzden, herkes, der onun kendi adına
- Arkadyalılar bilir Shagma’da gün doğumunu..

Süperpozisyondaki gravitasyonel sevk indisi;
Antimaddenin bulunuşunun imge yumağı.

(Kirk, Xoran'la karşılaşan ve Pickard;
Hep, dönüş hızına eklediler antimadde ışıkta.

Bu açıdan hareketle ivmelenen 'Hawking
'Atılgan' gemisi', bakmasa ise bilemezdi

gördüğünün, ki pek değersiz, ne ki süzdüğü.
Ama anlamlara anlam yükleyen doğa. ah! …)

Arz zerafetinin öz çıktısı, onun çıkışının.
En tepe Napalm, ama berrak oranın da üzeri.

Bana ışık ver mavi koridor! apaydınlık bulvar!
Tökezlemelerse, sadece dışa açılan kendimin.

Evet, çentik yerlerinde örülü onun süzülüşü;
Ancak eklem yerleri, dibi bulutlara

Siyahla beyaz, terazide evrilse de yoktur
bu, aslında iyi’yle kötü’nün ayrımsandığı

durumda evet! tersinmesel sürekonumda;
Canlı yerde, rüyaların gerçek edildiği.

İnsan eli yapımı akarız bir boruda hepimiz;
Yine bizler ararız o tek değişmezleri.

Ararız hakkın sorulmasını! Ne için peki?
İşte o avuç içindeki tuttuğun bir o papel!

İyi de, onu bana sen onlarla, getirdiğinde;
Yine sayılar anlamsız kalacak düşündüğünde!

Tek istemediğini senin bitirmeye niyetlenenden
ödünç alınan şer süreçleriyle açan yolunu

bir katrana bulanmış asfalt var güneşte
ışıldayan ve daha da ısıl formasyona varan

çevresine yaydığı su açlığıyla musluğun,
ama karartan yıldızı bile ışıltısıyla …

Yaz aylarında, ilkbaharın getirdiğinin;
Ak pakça, tutar ellerini titrek-eğreti gelinin.

-
İlk iki beyit sevgili Nisan Serap Muratoğlu’na yazı köşesinde başlamıştı.
“Tersinden Bakmalı Hayata” adlı şiirden doğru eyleme dönüşen.
Sevgili Nisan, sevgiler. Esenlikle kal

Açıklama:
emu:avustralya kıtasında türemiş uçma yeteneği olmayan bir kuş türü
nesli tükenmiş deveku$u benzeri bir ku$
eksisozluk

Bu kuşun adını ilk Tolga adlı arkadaşımdan öğrenmiştim çocukken,
“coğrafya” oyunu oynarken. Bu da ek

TERSİNMESEL SÜREKONUM=TERSİNMESEL TER ATMA: SÜREKONUM