Gecelerim gündüz, gündüzlerim gece.
Çevirdim kendi kendime günlerimi tersine.
Gündüzler boğuyor beni,
Geceyse dinleyebiliyorum içimi.
Karanlık çöküp, odama çekilince,
Dokunamıyor kimse hayallerime ya da benliğime.
Yalnızlığım yüzeye çıkartıyor düşlerimi,
Değişitiriyorum hayatımı istediğim gibi.
Ne zaman ki gün ışığını görüyorum penceremde,
Bitip bir yaşantım, dönüyorum gerçekliğime.
Düşünceler, insanlar çevreliyor hayatımı.
Yalanla, dolanla dolu bir girdapta buluyorum kendimi.
Kayıt Tarihi : 6.12.2006 23:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Topçu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/06/tersine-dunya-6.jpg)
Ahmet Ayaz
TÜM YORUMLAR (1)