Toprağım kokusunu yitirmiş,
Yaprağı yeşil değil meşenin.
Yetim kalan sadece bitkisi değil
Bizsiz olan toprağı öksüz.
Yürekler buruk gönül çaresiz
Buğulu gözlerde hüzün
Gömülmüş her mevsimi sessizliğe,
Şairlerin mısrası dışında.
Gök kuşağı yedi renkte ama,
İnsanımda renksizlik.
Türk dil kurumundaki göç sözü,
Bu kadar anlamını bulurdu cümle içinde,
Tersine akmaz ırmaklar,
Dolması zor kırılarak, boşalan kapların.
Kayıt Tarihi : 13.1.2012 11:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!