Tersindir Dünya Şiiri - Burçin Coşar

Sen, geceleri uykunu sanala satarken,
Uzakta birileri uyanmak istemiyor.

Sen, annene bir su istedi diye çıkışırken,
Uzakta birileri annesi için gözyaşı döküyor.

Sen, odanda yalnız kalmak isterken,
Uzakta birileri yalnız olduğu için ölüyor.

Sen, kışın sıcak diye camı açarken,
Uzakta birileri köprü altlarında titriyor.

Sen, yere düşen parayı elin kirlenmesin diye almazken,
Uzakta birileri beş kuruşa cam siliyor.

Sen, suyun açık kalmasını önemsemezken,
Uzakta birileri susuzluktan her gün can veriyor.

Sen, istediklerin olmadı diye isyan ederken,
Uzakta birileri şerre bile şükrediyor.

Sen, yaşattığın sahteliklerinle hala sırıtırken,
Uzakta birileri bunun acısını çekiyor.

Sen, zamanın akmasına sitem ederken,
Uzakta birileri esirliğin zamanını tüketemiyor.

Sen, kimliğinde unutulmaya yüz tutmuş dinini yaşamazken,
Uzakta birileri kaldırımlarda namaz kılıyor.

Sen, sahipliklerini azımsarken,
Uzakta birileri için sahiplenilmek bile yetiyor.

Sen, korku filmlerindeki caniliğe gülümserken,
Uzakta birilerine canilik yapılıyor.

Senin gevezeliğin, prim almana sebepken,
Uzakta birileri haklıyken bile susturuluyor.

Sen, dinci sanılmaktan korkup ALLAH adını ağzına almazken,
Uzakta birileri her daim ağzında ALLAH’ ı tesbih ediyor.

Sen, aslında kendine saygıda eksikken,
Uzakta birileri sana boş yere saygı duyuyor.

Sen, görünmez suçlarınla hala dolaşabiliyorken,
Uzakta birileri kader mahkûmu oluyor.

Sen, yalanlarınla insanları sinsice zehirlerken,
Uzakta birilerinin dürüstlüğü boynuna vuruluyor.

Sen, maskenle insanlar arasına sızarken,
Uzakta birileri yüzünde çuvalla yaşatılıyor.

Sen, insanları daha fazla nasıl sömürürüm derken,
Uzakta birileri yardım dernekleri kuruyor.

Sen, bugün ne giyeyim? diye düşünürken,
Uzakta birileri giysi yardımı alıyor.

Ve...
Sen bunları okuyup, bu ben değilim derken,
Uzakta birisi kabul et, en az üçü var sende diyor…