Tersinden Okunan Şiiri - Özlem Akşit

Tersinden okunan
Bir cümleydim.
Soldan sağa
Baştan sona
Okunur ya hani tüm kitaplar
Biri hariç .
Bilir Yaradan yarattığını
O yüzdendir belki
Sağdan sola okumalar
Kim bilir ?...
Bilmez ki insan... kendine sağır
Doğru okuyamaz da hükümsüz
Bir hükümlü cânı...ne de canânı
Kendi içine kör çünkü
Ve bir başkasına sağır
Ve gökyüzüne
Ve okyanusa
Ve taşa
Kuşlara da sağır insan
Yediveren kokulu sevdaya
Ve Kendini
Oku!....ya
Tersinden de okur ya hayatı
O zaman
İnsan hep kendine yokuş
Işte öyle ters bir cümleydim
Virgülleri özenli
Dizilişleri ahenkli ve düzgün
Tıpkı hayat gibi
Elif gibi... ama noktasız
Çünkü yolculuk hep yolculuk
Bir yol ki biteviye duraksız
Ezgisi sönmüş yankısız evler gibi
Düşünce bir yüzü atmış rengi soluk kalbe
Düşünce aysız karanlık gecenin
Kuytusu içinde zifiri bir düşünceye
Yeniden yazıldım rengi silik ruhsuz harflerle
Yaftalı bir ağrıya hükümlü hükümsüz
Artık büsbütün sır bir cümleyim
Soldan sağa ve sağdan sola yüklemsiz
Çözülemeyen düğümler gibi
Öncesiz hayatlar gibi
Yanlış yaşanılan
Doğruları hep sonradan anlaşılan
Bir yitik şarkı
Silinen tekrar ve tekrar yazılan
Bir insan elinde.