Ters şerit Şiiri - Deniz Yılmaz Yakut

"Her şey daha ne kadar kötüye gidebilirdi ki? "
sorusunu sormakla başladım bütün cevapları aramaya...

Önce kendimi buldum, hayatı kötüye kullanırken...
Otobana fırlayan bir tilki gibi ne kadar ters yönde ilerlenebilirse ilerledim,
o aksiyonun heyecanı ile bir son derece kendimden emindim.

Sizin cesaret edemediğiniz yer/se burası benim burada ne işim vardı? Yetinebilirdiniz anlatılan efsanelerle
Yazılanları ezbere bildiğiniz yer/di belki de aşk
Okumak ne kadar yaşatabilirdi ki bu duyguyu,
belki de ancak aklınızdan geçmesini sağlardı

Ters yönde ilerlemenin güzel yanları da vardı elbette.
Geçmişi düşünmeye fırsat dahi vermiyor, geleceği ise o anlık telaş nedeniyle apansız seçiveriyorduk.
Hayat gibi...
Kaldı ki zaten geri dönüş şansımızı yaşayarak çoktan kötüye kullanmıştık.

Hayatı kötüye kullanmaya aşk'la karar veriliyordu belki de...
Her şeyin ters yöne akmasından anlaşılmadı mı?
Aynı otoban ve aynı ters yön gibi...
Ve o inatla yola fırlayan tilki!

O anın heyecanı ile farkına varamıyor insan ama bizi o yola sokan AŞK'tı aslında.
mutlu bir o kadar da tehlikeli yolda geri dönüş şansımız yok artık.

Ve o son telaşta yapayalnızız.
Belki de o duygudur insanı güçlü kılan,
geçip gidenler değil. aslında giden hayatımızın ta kendisi...

Yol, beklemek için bile fazlasıyla uzun.
Ve zaman tükendi.