Zaman yok
Koşturmaca hayat,
Zamanın yok
Konuşmaya ve dinlemeye,
Anlamaya ya da anlatmaya derdini.
Zaman yok
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
GÜN DOĞMAYAN KÖŞKE SERVİ NEYLESİN?
Öncelikle “Ters Köşe” şiiri ile “GÜNÜN ŞİİRİ / ŞAİRİ” seçilen Sayın Soyalar’ı kutluyorum.
Garip yaratık insan…
İçinde olduğu pek çok güzelliğin farkına varamayacak kadar garip.
İçtiği suda boğulacak kadar garip…
Yediği lokmada nefesi kesilecek kadar garip…
Yaşadığı zamanın içinde olduğunu bilemeyecek kadar garip…
Hep koşturur, hep didinir, hep uğraşır…
Bir telaş, bir heyecan…
Zamanı kim düşünür, yetecek mi, yetmeyecek mi diye…
Niye?
Zaman içinde dolaşan, didinen, uğraşan, çabalayan, yoran, yorulan biri olduğunu niye hiç aklına getirmez?
İnsafsızca, fütursuzca harcadığı zaman gibi kendini de harcadığını niye hiç düşünmez?
Gelmeyecek geri!..
Bütün kazandıklarının hepsini verse, bir tek saniyesi bile gelmeyecek geri…
İçinde insana da yer varsa, düstur güzel.
“Hep ileri! Hep ileri!”
Evet… “Hep ileri!”
Ya sen neresindesin bu “ ileri”nin?
Kendin var mısın, kendinde misin?
Kendin gibi unuttukların var mı?
Evlat, eş dost, ana baba, akraba… Var mı içinde bir tek can?
İnsan var mı, insan?
Robotlaştırdık kendimizi.
Makineleştirdik hayatımızı.
Yağını, suyunu koyar gibi yiyip içip, ha gayret…
Neye gayret?
“Benim” demeye.
Kendisinden başka hiçbir şey tanımamaya…
En güçlünün kendi olduğuna!
Ezilmeyip ezeceğine!..
Yok olmayıp bertaraf edeceğine!
İçinde insan olmayana zaman!
İçinde kendileşemeyen insan!
Dön bak geriye!
Kazandıklarına, kırıp döktüklerine, öldürüp yok ettiklerine!
Dön bak geriye!
Ezip üfelediklerine!..
Hayat hakkı tanımadıklarına!..
Dön bak, içinde kendini bile bulamayan bencilliğine!
Nerde “ben”in?
Servi altı köşkün penceresi nerde?
Ya kapısı var mı?
Servi çardaklı gölgede iki seksen uzanmış yatarken rahat mısın?
Orada da maddesin, değil mi?
Bir torba kemik…
Işığın var mı?
Güneşin doğuyor mu?
Geceleri etrafında pervaneler dönüyor mu?
Ya can?
Ya vicdan?
Hani insaf nerde?
Ey insan!
İnsan ol, varken zaman!
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.
Dostça ve sağlıcakla…
Hikmet Çiftçi
5 Temmuz 2014
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
Zaman değil gelip geçen, biziz zamanın çekirdeğini delip geçen.İ.G
Günün şiirini ve şairini candan kutlarım.
TEBRİKLER Sn. SOYALAR
İbrahim bet tebrik ediyorum,ayrıca haberdar ettiğiniz için teşekkürler. Güzel bir şiirdi, gönül dolusu kutluyor selamlar gönderiyorum.
Tek kelimeyle Muhteşem.Hayatı ,günümüzü anlatan bir çalışma olmuş hakkınızdır çok sevindim adınıza başarılarınızın devamını diliyorum.Gönülden kutlarım sizi sayın Soyalar..
İnsan çok şeye zaman buluyorda aslında insan insanlığına zaman bulamıyor. Tebrikler
Yaşamaya zaman yok
Zaman yok ölmeye bile.
Ama merak etme,
Servi altı köşkün
Hazır seni beklemekte.
Mükemmeldi üstad yüreğinize sağlık
Sayın Soyalar'ı kutluyor başarıları daim olsun diyorum- Seçici kurula seçkisinde dolayi teşekkürler..kutlarım...
tebrikler üstad...zaman ışık hızında sanki ,kovalamaya bile gücümüz yetmeyen...kaleminiz daim olsun...
Bir grup insanın kendi hayatını bile yaşamaya zamanı yokken bazılarının adam öldürmeye veya her türlü melaneti yapmaya ne çok zamanları var. En çok şaşırdığım da bu.
Hayat nehrinin akışına ayak uydurmak ne mümkün.Ancak bir güm okyanusa kavuştuğunda sükunete ere yaşam pek çok ters köşeden sonra. Kutluyorum İbrahim bey.Yaşama objektif bir bakıştı değerli şiiriniz. Çok da yakışmıştı günün şiiri olmaya. Kutladım tüm içtenliğimle. Nicelerine. Esenlikle...
Sevda türküleri söylemeye
Zaman yok.
Seçici kurula teşekkürlerimle...güzel bir şiir
Bu şiir ile ilgili 51 tane yorum bulunmakta