Gün oldu, maviliğini unuttu gökyüzü, kimisi mavi olan gökyüzüne yazdı kimi de karanlık dünyasına yazdı bütün ayrılıkları,
Toprak suya hasret kaldı, bulutlar maviliğini özledi,
Ölüm, beden seçmekte zorlandı, güneş doğmak istedi ama puslu ve dolunaylı gece buna izin vermedi,
Kalemi güzel tuttuk ama yazmayı beceremedik,
Bedenimiz ağladı da ruhumuz kan savurdu etrafa.
Gidişin, henüz kabuk bağlamamış yaraya tuz basar gibi geldi.
Hadi gel bana bir gece vakti çal yüreğimin en güzel parçasını
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta