Ters Düz Hayat Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Etekleri rüzgârla savrulan bir cümle gibiydi şehir,
Kaldırımların alnına yazılmış yarım yamalak hikâyeler.
Adam, gömleğinin yakasında unuttuğu bir baharı
Düğmelerine iliştirip çıktı sokaklara.

Çay bardaklarında demlenen hayaller,
Kahve falında boğulan ihtimaller,
Saat başı değişen ekonomi haberleri gibi
İnsanların umutları, her gün biraz daha eksik.

Ve sokaklar…
Ne yana dönsen bir devrin çürük dişleri gibi,
Geceyi tırmalayan tabelalar,
Yarısı silinmiş yazılar,
Biraz şiir, biraz küfür, biraz hayal kırıklığı…

“Gelecek güzel olacak” diye yazmışlar duvara,
Üstü çizilmiş, altına küçük harflerle eklenmiş:
“Ama kime?”

Meyhane köşesinde şairler,
Piyango kuyruklarında emekliler,
Sabah namazına kalkan ihtiyarlar,
Her biri aynı şiirin farklı satırları…
Ama kimse tamamını ezberlememiş!

Üç kuruş zam, beş metrekare hayat,
Biraz torpil, biraz sabır, bolca kader,
Bazen komik, bazen trajik,
Ama en çok bizimle dalga geçer gibi!

Ruhunu taksitle satın alıyor artık insanlar,
Fakirliğe kredisi yetmeyenler
Zenginliğe faiz ekleyerek bakıyor uzaktan.

Ve hayat…
Bir anı defteri gibi,
İlk sayfası umut, son sayfası “borç” yazılı.
Kimse ortasını okumuyor bile,
Çünkü herkes final sahnesine yetişme telaşında.

Dünya yuvarlaktır, ama adalet köşeli!
Bazıları virajları iyi alıyor,
Bazıları uçuruma tosluyor,
Ve biz, hep en kötü ihtimalleri alkışlıyoruz.

Ama olsun be dostum,
Hayat böyle işte…
Bazen bir mizah, bazen bir ağıt,
Ve çoğu zaman
Bir yanlışlıklar komedyası!