Ters düşen yol Şiiri - Erdal Çoban

son,iki, üç,dört
dört bir taraftan sarmış kadınlar
kadınlardan yanmış dört duvar
duvarlar üstüme
duvarlar ölüme gebe
yıkılmak için tek ses, tek düşünce bir de zelzele
derin bir sessizlikti sana olan tutku
kornalar kornalar
sarı, kırmızı, yeşil alev topları
ben görmedim sen gördünmü demelerin son durağı
ölen ve kefenlenmeden gömülen yüzlerce saf beden
ters düşen yola sapa kalmış ana caddede sen
yaşamı bedeninden çıkarıp yıkıntılarda
arayan kardeşime
bu eziyet niye
çok bile kalmış denilen sevgiliye
altı sene sonra verilen alınan haz
hergelece
geçmişine sahip çıkamayan bir deliye
geçmişi olmayan bir deliden başka nedir en güzel hediye