Terra’nın Kirpiklerinde

Uçarılığım tuttu yine
Uykudan kalkamadı gölgem.
Fiyorta da heyüle bir geçit,
Ortasında balsa bir köprü,
Etrafı fulyalarla süslü.
Açlığı bir günde öğretti ceren,
Adana’ya kırağı düşmüş temmuzda
Sağduyum karpuzların çatlayışlarını duyar.
Ben gideli çok şey değişmiş oralarda,
Serra’nın kirpiklerindeki tırtıllar,
Dulda telaşlarında başlamış saltanat.
Yitirmişliğimin sabrıydı bu arz küresi
Portakal bahçelerinin nidası.
Mademki çağırdın beni,
Canopus’un ışıdığında bulacağım seni.

(Canopus: bir yıldız..)