Terör veTerörde Şiiri - Tevabil Kaynar

Toplumun yıkımı, yapanın sonu.
İyi, hoş gibi göstermeyin onu.
Aklınızdan çıkarmayın oyunu,
Terör vahşettir, unutmayın bunu.

Kuralı olmayan pis bir oyundur.
Gelin elbirliğiyle diyelim, dur.
Hiledir, riyadır, önce duyumdur.
Cahile, deliye göre uygundur.

Kimin bey oğlu, kimin kızı demez.
Onda insan kuru ağaçtır, eğilmez.
Onun için hedef yeri gerekmez,
Ok yaydan çıkmıştır, eylem beklemez.

Amaç gizli, oyun, eylem perdeli.
Bu oyuna dur demeyen zır deli.
Tüm toplumlarca lânet belgeli.
Girme; ölümdür çıkmanın bedeli.

Ali, Veli, Hasan Temel ayırmaz.
Aydın, cahil, çocuk, yaşlı kayırmaz.
Emmi, dayı, hala, teyze korunmaz.
İçtiği kan, mekân onu doyurmaz.

Ankara dır, Erzurum dur aranmaz.
Yol, yordam, erkan, gidişat sorulmaz.
Kör dövüşüdür, belâdır durulmaz.
Sonu ölümdür gizlenir, duyulmaz.

İnsanlar gaflet içinde, bu nedir?
Girerken çıkarım basittir denir.
Sonunda insan kuru bir bedendir,
Çıkarken can gider, bedel ödenir.

Kurşun isim bilmez, adres soramaz.
Kördür, akrabası yakını olmaz.
Gittiği yerde insan uyumaz,
Düşünce gölgede kalır, duyulmaz.

Ağlayan çocuklar, eşler niyedir?
Terör pislik, anlaşılmaz gayedir.
Kurbanları mezarlığa üyedir.
Kefen pahalı, can veresiyedir.