Terör Şiiri - Kadircan Keskinbora

Bir sonbahar sabahı,
Yazdan çalınmış bir gün gibi,
Ilık, bulutsuz ve güneşli.
Kimimiz vardiyadan, nöbetten,
Çıkmış evine dönerken,
Çoğumuz gidiyoruz iş yerine,
Okula, hastaneye,
Alış-verişe, devlet dairesine...

Bir patlama ki, sağır eden kulakları,
Ve toz-dumar oldu ortalık,
Feryat, inleme, siren, çığlık,
Bir anda her yer kan ve pus
Ayırt edilemiyor.
Bina, taşıt, insan parçaları
Hepsi mi ölü, yoksa yaralı da var mı?
Korktum, çok korktum, herkes korktu,
Çünkü dünya üzerinde,
Kendi cinsini ödüren, bir başka yaratık yoktu...