Terminallerde Sessiz Edilir Küfürler

Gelişinden belliydi gideceği,
Çok yasaklı bir ülkenin, mecburi entarisi gibi giymişti yalnızlığını kadın.
Bakışları, beynindeki gidiş planını sergiliyor,
Ellerinin arasında parçalanmış oyuncagina ağlayan bir çocuğu anımsatıyordu gözleri.
Avuçlarında paramparça kalbiyle,
Bir adamı, ölüme susatircasina gidiyordu işte.
El sallayacak takati yoktu,
Ve belliki, bir "elvedayı" kaldıramayacak kadar ağır bir yükü taşıyordu dudakları.
e l e' v e d a etmeden gidiyordu.
Ve adam, hüzün salgilayan terminal kalabalığına karışıp, çaresizliğini sorguluyordu.
Mecburi gidişlere, kalıcı çözümler diliyordu Tanridan.