Terminal Balistik Şiiri - Taylan Umut Anar

Bu sabah
Bir trenin makasında deprem
İstasyonlar devriliyor
Paldır küldür
Dört yanım sis
Üstüm pus
Güneş bela doğuruyor batıdan
Böyle güzel uyanmayacaktın
Adım adım süzülüyor kapıma
Gitmediğim yerler hiç
Bir yüzgeç turuncusu penceremde
Martılar masmavi aç
Açıkta dalgalar
Bir zemheri çiziyor sarı
Yeşiller yosun olmuş
Ve görmediğim renkler hiç
Gölgeni sevdim her saat on iki
Tetikteydim hiç düşmedim
Göç ediyorlardı bir umuttu
Vurulduysa kuşlarım
Gök yüzünden vuruldu
Bu kalabalığa hiç karışamadım
Karıştıramadım da yalnızlığımı
Telaşlıydılar ellerinde küreler
Vicdanları yerinde değildi
Belki ölüye sıkışmışlardı
Unutmuşlardı hatırlamayı
Belki zar zor öğrenmişlerdi
Belki daha kötüsü
Genç yaşta düştü çığlıklarım sokağa
Taş medreselerimde ihtiyar fısıltıları
Duymadığım şeyler hiç

Bu sabah
Bir yangının sirenindeyim
Avuçlarım dua
Damarlarım zehir
Ve karanlık bir haldeyim
Kan gibi sıcak kasavet
Bu sabah
Azar azar ağlıyorum her şeye
Ateşin düştüğü yerdeyim
Azar azar sönüyorum
Ve yanmadığım şeyler hiç
Saçları kırmızı bir sokak
Çilli duvarları yara bere
Ve kızılca kıyametler
Adın adın kopuyorum
Bulvarlarında çatırdayan
Kürek sesleriyle rüzgar
Bir mezar çukuru şimdi
Sanki sensiz gökyüzü
Böyle güzel gitmeyecektin
Ve kalmadığım şeyler hiç