Unutmuştum artık ensemdeki baltanın sevgisiz ürpertisini,
Yürüyordum sadece,
Cellât ağlıyor ben susuyordum, dar bir sokaktı karanlık.
Ne kadar küçük olduğumu, ben küçüldükçe büyüyen çınarlar, ben boğuldukça daralan sokaklar anlatıyordu.
Sadece yürüyordum karanlık.
Siyah bana bulanmıştı, unutmuştum insanları, ağaçların bestesine kaptırmıştım kendimi, sadece susuyordum ve dans ediyordu cesedim yapraklarla, tüm hücrelerim titriyordu. Ne kadar küçük olduğumu dünya, ben büzüldükçe alçalan bulutları anlatıyordu, yağmur damlıyordu gözlerime, yıldırımlar düşüyordu yeryüzüne ve kan damlıyordu sözlerimden, ölme diyordu annem sen daha çok küçüksün
Kayıt Tarihi : 31.5.2006 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
GÖZLERİM NEMLENİYOR SENİ OKURKEN.
BU KADAR MI GÜZEL OLUR BİR YÜREK.
...........
ANNENİ YAKALAMAKLA BAŞLA HAYATA GÜZELİM. ÖP ELLERİNDEN.
NE KADAR ÖPEBİLİRSEN O KARDIR SANA.
SEVGİLERİMLE
TÜM YORUMLAR (6)