Terlik Şiiri - Özgür Günsay

Sahte yapmacık ayakkabılar
Çocukluğumun tahta tabanlı naylon tökezler
İnkar git gide artıyor içimde
Kıyamete inkar çoğalıyor
Ve Azrail bas bas bağırıyor
Ölüm hak, ölüm mutlak
İlk kez duymuş gibiyim daha öncekilerle
İnnel lillah…
Dur okuma! Çünkü çok duydum bu ayeti
Ama nedense inanmak gelmiyor
Artık dumanını soluduğumuz esrar ile sarhoş oluyoruz
El aleme şeyh kesilip müritlere yapma dediklerimiz
Ayakkabının içine doldurduğumuz paralarımız
Paradan da çok inkarımız
Ben çocukken de sevmezdim küfrü
Çünkü her küfürde ağzıma bir terlik yerdim
İnkara böyle tutuldum günden güne
Ve içimde bir aşk büyüdü
Cennetin içinde sevgiliye yalın ayak koşma aşkı
Görmek isteyip de göremediğim
İnkar ile çürümeye yüz tutacak iken
İman ile inkarları çürüten o kutlu Nebî

Sana geldim yalın ayak çocukluğumdan
Senin için yaratıldı bunca alem
Ve senin için "ol"du bunca ayet
Babalar senin için affedildi
Sen ki güllerin içinden en güzeli
Bülbüllerin ne kadar ötse de boş olduğu bir abide
Şarapları şarap yapan sensin öteden beriden
Bana sen gereksin
Ve bir de avuçlarında taşıdığın zemzem
Bir gece çıkıp da rüyama gelsen
Hatta çağırsan da ben gelsem
Dizlerinde uyusam yorgunluktan
Bana söylenmemiş sözler söylesen

Ve ben inkara tutulanlara tutulsam
Sırf inkar edenler için dünyayı durdursam
İnkar inkardır bilirim zordur geri anlaşılması
Yok gelmiş, yoka gidecekmiş
Anladım ki inkar edenler seni hiç düşünmemiş
Hiç seni görmeyi hayal edememiş
İnkar görmeyenlerde olurmuş ve büyürmüş
Asıl inkar görenlerde şimdi ve ölümü öldürmüş
Gülmüş bütün ölüler inkar edenlere
Saf saf dizilirmiş oysa tespihler aleme
Çocukken ben çok tespih çalardım camilerden
Sırf seni görebilmek için
Dedem gibi kıbleye dönerek yatardım
Bir gün dedem ile görüşmüşsün rüyada
Ama bana bir kere de gelmedin oysa
Ve ben yine de özlüyorum
Hiç bilmediğim bir kokun ile iç çekiyorum

Gökyüzüne bakıyorum çocukluğumdan hiç değişmeden kalan.
Ve her gecesinde yağmur yağdıran meleklere inandığım
Bilmiyorum bir demir üstüne oturan meleklerden mi kaçtım
Oysa daha çok sevmiştim çocukken seni
Ay'a seni anlatsam tekrar yarılacak
Bu kez dikiş tutmayacak sanırım yaralarım
İnkar ile yaraladım bütün hastalıkları
Tüm reçetelere senin adını yazdım
Ben çocukken değil
Çocukluğumdan kaçtım
Seni göreyim diye terliklerimi almadan kaçtım
Şimdi seni görmek için çok mu sevmeli
Yoksa çok mu uyumalı
Ya da benim gibi bir gece vakti terliksiz mi gelmeli