Terli Terli Olmaz! Şiiri - Necmettin Özelçi

Bir köyün yamacında,
İhtiyar bir karı koca yaşarmış...
Yoksul mu yoksul işte!
Günlerden bir gün,
Kadıncağız,
Yolda bir nal bulmuş işte!
Koşa koşa eve gelmiş,
'-Bak herif, ben ne buldum işte! '
Demiş, elinde kırık dökük nal ile...
'-Çok şükür...biz de kurtulduk mu? '
Demiş,
'-Şimdi kaldı geriye üç nal ile bir de at...
'-Bir de onları bulduk mu?
'-Oh! gel keyfim gel artık...
'-Yan gel yat...'
Adam sarhoş olmuş,
Bu güzel hayal ile!
Dinledikçe mutlu,
Bir hoş olmuş işte!
Kadıncağız elinde nal ile,
Konuştukça konuşmuş...
Yüreğine bir serinlik dolmuş..
O tozlu eski nalı sildikçe siliyor,
Hayal aleminde olduğunu,
Kendi de biliyor:
'-Bak şimdi,
'-Üç nal ile bir atı da bulduk mu? '
'-Şu yoksulluktan,
'-Bir güzelce kurtulduk mu?
'-Seninle bir güzelce pırasa yükleriz ata...
'-Götürür satarız...o büyük Tokat'a! '
Diyormuş...
Adam sarhoş sanki...
Dinlemekte kararlı!
Bu hülyanın neresi zararlı? ...
Kadıncağız devam etmiş,
Hayalinde çoktan şehire gitmiş..
'-Oradan da bir çuval tuz alır,
'-Güzelce yükleriz ata...
'-Yolda da bir güzel sata sata...' demiş.
Adam birden kalkmış ayağa,
'-Sen nasıl?
'-Yorgun ata, yüklersin onca tuzu...
'-Terli terli olmaz! ' demiş...
Olurdu olmazdı,
Bir kavga başlamış...
Bizimkiler,
Ogüzel hayalden atıyla dönememiş...
Kadın önde, adam ise arkada
Rastgele vura vura,
Kovalamış kadını...

Bozmuşlar,
O güzel hülyanın tadını...
Köylü,
'-Nedir bu? Neler oluyor? '
Diyerek, toplanmış etrafına..
Karı koca anlatırken argın yorgun...
Köylü gülmüş, nedense?
En çok...
'-Terli terli olmaz...' lafına.

1971.- Sivas