bilirim,
sus pus bir yalnızlık ötesi!
-deli savruk yangınlar ortası-
terk,
güzün vebası,
ayrılıklar…
ardında pörsük kuş yuvaları
ve gidişlerin ardına akmış kahırlı gözler…
derin bir suskunluk sonrası
-öncesi son sarf veda sözcükleri-
kahır,
hissettikleri-m-le yakınlığım,
hissettikleri-n-le uzaklığın…
bilirim,
sır tutmaz artık sancılarım
ve bir susuş
ya da bir çığlık
yankılanır şimdi
hava boşluklarında…
duymazsın…
Kayıt Tarihi : 30.3.2008 07:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!