Terki Zerk Şiiri - Ahmet Furkan Köşker

TERKİ ZERK

Geceler ufalanır,
Ufalanır, ışıdıkça göğsümdeki kandiller
Güllere zevk teliyle şakıdıkça bülbüller
Oysa zifir öğütülür kalbimin ortasında
Delik deşik edilir sakındığım ne varsa
Sonra birden oyalanır gökyüzünde karanlık
Semah eder yıldızlar, ay ve muhtelif varlık
Bu Terki Zerk, bu hezeyan
Bu gam suyuyla yunan nişanesi ömrümün
Mânâ duraklarında ümitsiz beklemektir
Bu kirlenmiş hayata iadesi gönlümün
Harflerin meydanında böyle emeklemektir

Geceler yaralanır
Yaralanır, kurudukça göğsümdeki sümbüller
Bir gelincik şafağında görülmedikçe güller
Oysa azgın bir yara, kalbimin bu yıllanan dert otağından başka
Nasıl kanar, irtihal gibi çöken sinsi karanlıklarda?
Nasıl çöker, yankılanan gecenin
sinesine bir sevda?
Bu Terki Zerk, bu fezeyan
Bu apansız parlayan gizli gevheri bahtın
Her heceden heceye aşk oduyla yanmaktır
Bu, istemsiz verilen türlü yeminin, ahtın
Yenilmez hevesiyle yaraya tuz çalmaktır

Geceler sıralanır,
Sıralanır karanlık, mehtapla paralanır
Biçare fecri bekleyen ahlarla karalanır
Yankılanır, sancılanır, sevdayla yaralanır
Oysa ben ulu dağlar ardına ne çok türkü tuttururum
Tozup kalkan bir izden ne şiirler tüttürürüm

Oysa geceler bilmez, geceler bana yanmaz
Yalnız kendine yanar..
Bu Terki Zerk, bu heyelan
Bu zihnimi kaydıran ifadesi ömrümün
Bağlamdan koparılıp, çelişkide kalmaktır
Söylemekten ziyade kifayesi gönlümün
Her heceden heceye aşk oduyla yanmaktır..