Yıllardır duruyorum kapında hasretle.
Annesini bekleyen yavrudan farksızım.
Aşk mührünü basınca kalbime şefkatle.
Kayboldu dünyamdaki geçmeyen tüm sızım.
Yaşam denilen pense ruhumu sıkınca.
Hudutsuz gözlerine kuş olup sığındım.
Kara günler üstüme çığ gibi akınca.
Güneşim bilip sana koştum adım adım.
Hissiz dalgalar beni taşlara vurunca.
Hep sana sığındım ben gönlümün limanı.
Sımsıcak kucağına coşkuyla varınca.
Ellerinde buldum her derdime dermanı.
Hür bir uydu misali ekseninde döndüm.
En muhteşem köşkteydim kalınca yanımda.
Mahrumken yar sevginden şahap olup söndüm.
Benzersiz bir incisin sen asumanımda.
Ne olur tut elimden beni hiç bırakma.
Söndürme şu gecemin eşsiz mehtabını.
Terki diyar eyleyip de bağrımı yakma.
Gel beraber yazalım hayat kitabını.
Kayıt Tarihi : 9.3.2013 13:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!