Terki Şiiri - Hüseyin Bedirhan

Günahımı alıp sağrıma
Hatrına kıyıp da gittiğimden beri,
Bî çare zemheride kaldım.
Elimde rüzgâra ısmarlama mendilini,
Sallayıp da aman dileyişim var.
Gâfilim,
Sefir sandım ya, kendimi
Evliyânın yanında,
Çelebi olmaya ne haddim var.

Yaslanmak en derin uykulara,
Kâbuslara ayılmak belli.
Ya dehlizlerde ya yarda kaldım.
Lütfunla uyandır mahmur gözleri,
Kenzül menama matuf esrarım var.
Dîvaneyim,
Bilemem hangi lîsansa benimki.
Han duvarlarında,
Beyhude kelamım var

Uzaklar anlattı hep seni bana
Göremedim münevver bendini
Bir dorunun sırtında kaldım.
Duyayım diye her havadisini
Diyarına ulak olasım var.
Mahcubum,
Uzatamam, titreyen ellerimi
Ulvî sadrında,
Affa mucip özrüm var.

Susamak, buhranlı çöllerin ortasında
Sahrada ararken yeşili,
Bir taşta yosun tutup kaldım.
Kavursa da, nar-ı şemsî
Umman çöle sebil olasım var.
Meczubum,
Konuşmasak da aynı dili
Leyla’nın yanında
Mecnûn’a nisbetim var

Faidesiz gezerim ârafta
Peşîmanlığım ağlamaklı şimdi
Heyhât! Ulemanın divânında sağır kaldım.
Maksat bulmaksa mîri /pîri
Âsitân’dan başka dara ne hacet var
Cahilim,
Cürmüme tebdil edersem keffâretimi
Hüdânın makamında
Beraate muttasıl, ümîdim var.

Muradım daim olmaktır bu safta
Kesilmesin diye nebî zişanın himmeti
Kapında el pençe divan kaldım
Zenginlik değilse ne ister ki Hüseynî
Duana, acizane ihtiyacım var
Fakirim,
Ömrüme nakş edersem ilmini
Canan uğrunda
Verilecek, bir tek can borcum var…