Terketmedik..! Şiiri - Müjdat Çiftçi

şimdi uzak diyarlarda yarimizi bırakıp geldik,
zamanın kollarında çırpınırken hasretliğimiz,
biz acıları sevda yollarında bırakıp geldik.

vuslat elinin erişemediği son haykırışlarla,
kalbimizi kapatıp,sevdayı sinemize gömüp geldik.
acılarımızı, bir bardak rakı niyetine,
fondip yapıpta geldik.

karamsarlığımızdı bize kar kalan,
ne eskisi gibi zararlar,
ne eskisi gibi sevdalar,
hiç birinin kalmadı anlamı,
biz sayfaların sonuna geldik.

okunmuş bir romanın,son sözleriydik,
bitmek üzere olan bir şarkının,
ırmakların aktıgı son şelale idik,
yağmur yağmadan önceki gürültü,
ve yağdıktan sonraki sükunet idik.

belki sokakta ıslanan kedi yavrusu idik,
yada terkedilmiş köhne bir inşaa,
yalnız idik,viraneydik,direndik,
ama vazgeçmedik...! aşka esir düşmedik,
biz sevdikte,terk edildik.

mutsuzluğu hiç haketmedik,
umutlarımızla geldik,yinede yetemedik,
sevdik terkedildik,ama terketmedik,
hep sevdamızın peşinden gittik..!

karamsarlığımızı bir kenarı itip,
vazgeçmedik..!
biz delicesine sevdik,
zaman aldı hepsini,
bir bir umutlarımızı,
hiç umutsuzluğa düşmedik,
mutsuzluğa yenilmedik.

tek bir beyin ile,
tek bir kuvvet,
ve tek nedenle sevdik,
çünkü biz sevdik, ve terketmedik..!